สำนักงานกฏหมายธรรมานุสรณ์

รูปแบบการหมั้น
ในเรื่องของการหมั้นจะสมบูรณ์ก็ต่อเมื่อ ทางฝ่ายชายได้ ส่งมอบ หรือ โอนทรัพย์สินอันเป็นของหมั้นให้แก่ฝ่ายหญิงเพื่อเป็น หลักฐาน ว่าจะสมรสกับหญิงนั้น
เมื่อมีการหมั้นแล้วของหมั้นจะตกเป็นของฝ่ายหญิงทันที (ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา 1437 วรรคหนึ่งและวรรคสอง)

โดยของหมั้นนั้น กฎหมายไม่ได้กำหนดว่าจะเป็นทรัพย์สินประเภทใด ดังนั้นจึงเป็นทรัพย์สินประเภทไหนก็ได้ แต่หลักสำคัญคือต้องส่งมอบให้ฝ่ายหญิงในวันที่ทำสัญญาหมั้น ถ้าส่งมอบให้ก่อนหรือว่าหลัง ย่อมไม่ถือเป็นของหมั้นตามกฎหมาย

คำพิพากษาที่เกี่ยวข้อง

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1852/2506 : จำเลยขอหมั้นน้องสาวโจทก์เพื่อให้แต่งงานกับบุตรจำเลย
แต่จำเลยไม่มีเงิน จึงทำสัญญากู้ให้โจทก์ยึดถือไว้ และโจทก์จำเลยตกลงกับว่าถ้าจำเลยปลูกเรือนหอ โจทก์จะลดเงินกู้ให้บ้างตามราคาของเรือนหอต่อมาจำเลยไม่ปลูกเรือนหอ และบุตรจำเลยไม่ยอมแต่งงานกับน้องสาวโจทก์ โจทก์จึงฟ้องเรียกเงินตามสัญญากู้สัญญากู้ดังกล่าวนี้เป็นเพียงสัญญาจะให้ทรัพย์สินเป็นของหมั้นกันในวันข้างหน้า ยังไม่ได้มีการมอบทรัพย์สินให้แก่กันอย่างแท้จริงเจตนา อันแท้จริงของคู่สัญญาก็มิได้มุ่งต่อการให้สัญญากู้ตกเป็นของอีกฝ่ายหนึ่งในสภาพของหมั้น และไม่มีความประสงค์ให้ตกเป็นสิทธิแก่หญิงเมื่อสมรสแล้วในกรณีเช่นนี้ถือไม่ได้ว่ามีการให้ของหมั้นกันตามกฎหมาย โจทก์จะฟ้องเรียกเงินตามสัญญากู้ในฐานะเป็นของหมั้นมิได้

ความเสียหายที่เกิดจากสัตว์

โดยหลักแล้วถ้ามีความเสียหายอันเกิดขึ้นจากสัตว์นั้น บุคลคลที่จะต้องรับผิดชอบในความเสียหายดังกล่าวคือ เจ้าของสัตว์ หรือ บุคคลผู้รับเลี้ยง รับรักษาไว้แทนเจ้าของ โดยจะมีเพียงคนใดคนหนึ่งเท่านั้นที่ต้องรับผิด แต่ถ้าสามารถพิสูจน์ได้ว่า ตนนั้นได้ใช้ความระมัดระวังอันสมควรแก่การรักษาตามชนิด (ประเภทของสัตว์) และวิสัย (ลักษณะนิสัยตามธรรมชาติ) ของสัตว์ หรือตามพฤติการณ์อย่างอื่น (โดยดูพฤติการณ์ประกอบกับข้อเท็จจริง) หรือสามารถพิสูจน์ได้ว่า ความเสียหายย่อมจะต้องเกิดมีขึ้นทั้งที่ได้ใช้ความระมัดระวังก็ไม่ต้องรับผิดในกรณีดังกล่าว

ส่วนในกรณีที่มีการเร้าสัตว์หรือยั่วสัตว์โดยบุคคลอื่นจะไม่สามารถยกกรณีดังกล่าวอ้างขึ้นเพื่อให้ตนไม่ต้องรับผิดต่อผู้เสียหายได้ แต่สามารถใช้สิทธิไล่เบี้ยแก่บุคคลนั้นได้

คำพิพากษาที่เกี่ยวข้อง

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ :  2488/2523  สุนัขหลบหนีออกไปได้ขณะจำเลยเปิดประตูสุนัขจึงออกไปกัดโจทก์ได้ แสดงว่าจำเลยมิได้ใช้ความระมัดระวังอันสมควรในการเลี้ยงดูสุนัขจำเลยต้องชดใช้ค่าเสียหายให้โจทก์รวมทั้งทดแทนความตกใจและทุกข์ทรมานด้วย

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ :  1607/2496 เจ้าของช้างมอบช้างให้บุตรไปดูแลเลี้ยงรักษา และเพื่อรับจ้างลากไม้ โดยเจ้าของช้างไม่ได้เกี่ยวข้องในการเลี้ยงหรือการรับจ้างด้วย บุตรจ้างคนอื่นเลี้ยงช้างอีกต่อหนึ่ง ช้างทำความเสียหายขึ้นโดยละเมิด เจ้าของช้างไม่ต้องรับผิด บุตรผู้เลี้ยงช้างและลูกจ้างเท่านั้นต้องรับผิด

ทุกท่านรู้หรือไม่? ว่าการใส่ความต่อบุคคลที่สาม แม้จะไม่เปิดเผย ชื่อ-นามสกุล ระบุตัวตนโดยตรง

ก็อาจถือเป็นความผิดฐานหมิ่นประมาทได้ ถ้าบุคคลที่สามนั้น สามารถรู้โดยทันทีว่า กำลังกล่าวถึงใคร

เทียบเคียง คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 5276/2562 :
การใส่ความผู้อื่นต่อบุคคลที่สามโดยประการที่น่าจะทำให้ผู้อื่นเสียชื่อเสียง ถูกดูหมิ่น หรือถูกเกลียดชัง อันจะเป็นความผิดฐานหมิ่นประมาท ตาม ป.อ. มาตรา 326 และมาตรา 328 ต้องเป็นการใส่ความระบุถึงตัวบุคคลผู้ถูกใส่ความเป็นการยืนยันรู้ได้แน่นอนว่า บุคคลที่ถูกใส่ความเป็นใคร หรือหากไม่ระบุถึงผู้ที่ถูกใส่ความโดยตรง การใส่ความนั้นก็ต้องได้ความว่าหมายถึงบุคคลใดบุคคลหนึ่งโดยเฉพาะ
ความผิดฐานหมิ่นประมาทโดยการโฆษณาตาม ป.อ. มาตรา 328 ผู้กระทำต้องเผยแพร่ข้อความอันเป็นการหมิ่นประมาทออกไปยังสาธารณชน หรือประชาชนทั่วไป